Zoals de meeste werfzeepfans inmiddels wel weten, verhuisden Laurens en ik een paar jaar geleden naar Portugal. We wonen vlakbij Tomar, midden in het land, ruim een uur ten noorden van Lissabon. Toen we ons toekomstige huis bezichtigden, waren we al tien jaar verliefd op dit land, maar toch kenden we deze regio nog niet. “Het is een nog onontdekte schat, deze groene regio”, kregen we te horen. We bezochten de voormalige olijfperserij, de ruïnes, de citrus- en olijfbomen en het bijbehorende steilgelegen bos, en waagden de sprong.
Nu ruim drie jaar later voelt het als thuis. Ons huis is nog altijd een klushuis, sommige projecten komen langzamer van de grond dan van te voren gedacht (zoals Portugese zeep!), maar tegelijkertijd raken we geworteld, tussen onze olijf-, en fruitbomen, onze ontzettend aardige en gastvrije Portugese buren, het adembenemende uitzicht over de vallei. Ons zoontje is hier geboren en hij is dan ook een kleine Portugees.
We wonen niet geheel in the middle of nowhere, ons dorpje telt een dozijn huizen waarvan de helft permanent wordt bewoond. Onze achtertuin grenst aan de tuin van een leegstaande boerderij. En nu wil het geval… dat het te koop komt!
Jip zoekt Janneke (of Jan, Joana, João, …)
Onze zoon Reza is inmiddels twee en gaat dagelijks op avontuur in de tuin, het liefst met vriendjes erbij. Gelukkig krijgen we veel bezoek, maar, een buurjongen of meisje (of een dorp vol kids..!) zou het allerleukste zijn.
Daarom gooi ik hier een hengel uit: als je op zoek bent naar een klushuis en in Portugal wil wonen, om je eigen paradijsje te bouwen (of het budget hebt om dit te laten doen) en met je kinderen in de natuur wilt wonen, dan is dit misschien wat voor je!
Het boerderijtje van de buren stamt uit halverwege de vorige eeuw. Twee broers bouwden allebei een huis op het terrein van de toentertijd enorme quinta, voor hun families, naast elkaar. Het hoogstgelegen huis wordt nog altijd bewoond door de vrouw des huizes (met de immense, paarse bougainvillea in beeld), het lager gelegen huis, midden op de foto hierboven, is in het bezit van de kinderen, en zij wonen in de stad. Zij besluiten nu om het te verkopen.
Het is een charmant huis, praktisch onaangeraakt sinds de jaren vijftig, met houten plafonds, kleurrijk gekalkte muren, oude notenbomen en fruitbomen in de tuin, een rozenprieeltje en, en dat is hier heel waardevol, een eigen waterbron op het land. Maar het is ook hard toe aan onderhoud en het dak heeft aandacht nodig.
Het dakoppervlak (dus inclusief bijkeukens, stal- en schuurruimte) bedraagt ruim 200 vierkante meter. Er zijn vier slaapkamers, een keuken, een bijkeuken, een badkamer, een broodoven, een rookkamer (niet voor sigaren – maar een smokehouse), schuren en stalletjes. En een gigantische zolder boven dit alles. En mocht je je kapsel graag permanenten: de warmtekap staat nog voor je klaar.
Hieronder zie je wat foto’s van het huis en de tuin, het zijn geen groothoek-funda-foto’s, maar dat maakt het wellicht alleen maar eerlijker.
Het huis van de overburen is bewoond – door de overburen. Zij zijn de spil van het dorp, altijd hartelijk, altijd gastvrij en de koffie staat altijd klaar. Hieronder zie je ze in hun moestuin.
Als we ze vragen of ze het niet lastig vinden als er straks misschien wel meer buitenlanders in dit dorpje wonen dan Portugezen, dan antwoorden ze dat ze graag mensen om zich heen hebben, en vooral veel kinderen en dat het niet uitmaakt of ze Portugees zijn of niet. Sowieso zijn ze helemaal gek op onze jongen, en daar zijn we heel blij mee!
Hier zitten we gezamenlijk aan tafel. Ook wij geven geregeld etentjes!
Het dorp dat wij voor ogen hebben is over een paar jaar nog steeds lieflijk, maar ook bedrijvig. Onze wens is om de voormalige olijfperserij nieuw leven inblazen, een creatieve werkplaats op te zetten en een bosschool te openen. Aangezien we voor Werfzeep werken én aan de klusprojecten aan ons huis, is het duidelijk dat we dit niet alleen zullen kunnen aanpakken.
Als je je voelt aangesproken en betrokken wilt raken, ook als je niet wilt kopen maar huren, of droomt van het runnen van een bosschool in de Portugese natuur (waarom niet?) of juist zeep en olijfolie wilt maken, dan kun je ons mailen. Wie weet vinden we elkaar op een of andere manier!
Mail naar: evelien@werfzeep.nl.
Geef een reactie