Zeep, soep, schorten en Vikingen… Wat dat met elkaar te maken heeft? Kunstenaar en Wickenburgher Alette heeft zo ongeveer honderd bezigheden en behalve dat ze zich geregeld inzet bij Werfzeep (ze staat er soms mee op de markt en er zijn meer projecten in wording!) beheerst ze allerlei oude ambachten én vertegenwoordigt ze met LandLink jaarlijks het vikingtijdperk op Keltfest. En dit jaar ging ik mee.
Land Link herleeft de tijd van de Vikingen, die in sterke verbondenheid met de natuur leefden maar ook een ontwikkelde cultuur hadden, vol fijnzinnig vakmanschap. Het kampement van Land Link toont een hoop historische ambachten zoals kamweven, brandneteltouw maken, natuurlijk looien, spinnen en naaldbinden. (En zelfs runensteentjes lezen! Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat zo’n steenworp wonderlijk goed kan kloppen…)
Vikingjurk
Nu moet je dan natuurlijk wel een gepaste vikingjurk aan en dat betekende linnen stof kopen op de Utrechtste lapjesmarkt (deze eeuwenoude markt gaat bíjna terug tot de Vikingen).
Linnen, want katoen hadden ze in dit deel van de wereld toen nog niet. Om ons vervolgens met nog twee medevikingen-in-wording een paar dagen in Alettes huis terug te trekken om er jurken en schorten van te maken. Dat is ouderwets gezellig, en ook enigszins een gepiel voor iemand die niet kan naaien zoals ik.
Het schort heb ik vervolgens geverfd met walnootinkt. Die had ik vorige herfst gebrouwen van bolsters van de zwarte noot van Wickenburgh, om de winterzeep mee te kleuren. Het restant van de inkt kwam nu mooi van pas.
In het laatste weekend van mei slaan jaarlijks allerlei tijdperken hun tentenkamp op in de Biesbosch en dit keer waren wij daar onderdeel van. En Werfzeep nam ik mee.
Pot met soep
Ik moet bekennen dat, opgegroeid met meerdere schoolreisjes naar het Archeon, ik er toen van droomde om niet in de stoet kinderen te lopen maar juist in een van die huisjes thuis te horen om in de pot met soep te roeren, en hier werd ik weer even die kleine versie van mezelf. Want we bivakkeerden echt dag en nacht in ons kampement. We hadden een vuurplaats waar thee en het eten werd bereid, waar we ’s avonds omheen zaten en jawel, ik mocht de soep maken!
Werfzeep goes ‘naked’
Voor één keer zat de zeep niet in zijn mooie verpakking, want papier hadden vikingen ook nog niet, maar het kon wel op bijna net zo mooie houten schijven worden uitgestald, passend bij het kamp. Voor één keer was onze zeep ‘naakt’. Maar dat ziet er dus nog steeds prchtig uit!
Geef een reactie