Er is weer een nieuwe seizoenszeep en dit keer met walnoten in bijzondere vorm: met huisgemaakte walnootinkt, van noten van het landgoed.
Walnoten van Wickenburgh
Op het gazon naast het landhuis staat een prachtige walnootreus: de zwarte noot (Juglans nigra). Deze laat elk najaar honderden walnoten vallen, zoveel dat je bijna niet meer over het gras kan lopen.
Bovenstaande foto’s zijn in september genomen. Dan heb je nog wat geduld nodig, een maand of wat later beginnen de walnoten te vallen.
De walnoten in bovenstaande foto heb ik eind oktober geraapt, na een tijdje kleuren ze donker. En dan zijn ze perfect om inkt van te brouwen.
Grappig om te weten: tot de 20e eeuw was dit de belangrijkste bron van haarverf! Je kunt er ook prachtig mee tekenen, katoen verven en, natuurlijk, zeep maken.
Want dit afkooksel is niet alleen mooi als inkt: het helpt bij milde ontstekingen, werkt samentrekkend en verzachtend en past daardoor heel goed bij al onze verzachtende zeepingrediënten.
In zeep geeft het een prachtige aubergine-bruine kleur. Lees hier het recept voor de walnoteninkt.
Annattozaad en walnootinkt
Tijdens het zeepmaken hebben we de ene helft van de zeepmassa met de walnoteninkt gekleurd en de andere helft met een maceraat van annattozaad, zodat de zeep warmgeel en auberginekleurig is geworden. Geurend naar verwarmende etherische sandelhout- en kaneelolie en opwekkende cajeput– en eucalyptusolie.
De seizoenszeep vind je hier.
Geef een reactie