Deze week was het alweer tijd voor ons laatste plukmoment van het jaar. Dit keer bij de Botanische Tuinen, waar we papyrus gingen snoeien. Tijd voor een laatste herfstig plukverslag!
Dit keer was het de beurt aan Charlotte en Mercedes. Samen namen ze de tram naar de Botanische Tuinen Utrecht, Mercedes met een oogstmes op zak omdat ze haar snoeischaar niet kon vinden. Gelukkig kwamen ze zonder kleerscheuren bij de tuinen aan.
Vorige keer dat we in de Botanische Tuinen waren, was de papyrus nog te klein om te snoeien. Gelukkig was dat dit keer wel anders!
We gebruiken papyrus in onze Botanische Tuinenzeep I, met mirte en papyrus. De witte pulp uit het midden van de stengels is zacht en mild-fris geurend, een heel mooi ingrediënt om in zeep te verwerken.
De papyrus groeit in een laag poeltje water, omringd door bamboe. Mercedes kroop erin en werd bijna verzwolgen door de hoge planten.
De stengels zijn veel sappiger en makkelijker te snijden dan je zou denken als je de planten ziet. We konden genoeg oogsten voor een jaar zeep!
Tot slot maakten we in de stromende regen nog een rondje door de hele tuin, om nog wat kleine dingetjes te plukken en alle planten gedag te zeggen voor dit jaar. Volgend voorjaar komen we weer terug!
Op de terugweg stonden we niet alleen met een mes, maar ook nog een mand grote papyrusstengels in de tram.
Eenmaal in het atelier hebben we de papyrusstengels meteen te drogen gehangen. Als ze helemaal gedroogd zijn, kunnen we ze in kleinere stukken verwerken en de zachte witte vezels uit het midden schrapen voor in de zeep.
Het blijft bijzonder, werken met wat je in de natuur aantreft, zelfs in de stromende herfstregen. Tot volgend jaar, Botanische Tuinen!
Geef een reactie