Precies toen ik me bedacht dat het wel weer tijd werd voor een bos-update, nu de winter nog even duurt en guur en grijs is, deed vandaag er nog een schepje bovenop. We konden geen van allen om storm Ciara heen natuurlijk, maar ze was ook midden in het land, midden in het bos, behoorlijk voelbaar. Alle boomtoppen dansten verplicht op de grillen van de wind mee en één boom hield het helaas niet vol en viel met luid gekraak om.
Dit grijze filmpje maakte ik even na het middaguur!
De afgelopen dagen waren verder rustig. Wel koud en grijs, maar prima om bos- en tuinklusjes te doen zoals compost naar de tuin rijden (lang leve de vijftienjaar oude, tot zwart goud verteerde compost-berg hier!) De moestuin is nagenoeg leeggegeten maar ik pluk er nog bijna dagelijks een kostje uit.
Vandaag: aardpeer, mierikwortel en spruitjes.
Ook wel bijzonder is de pauwenveer: er wonen al jaren geen pauwen op Wickenburgh. Dus waarom deze ineens tussen de rode kolen lag?
Paardenbloemwortels heb ik dit najaar ontdekt als supergezonde en lekker toevoeging aan ovenschotels. Het speenkruid schiet al op en ook kleine brandneteltjes en citroenmelisse komen tevoorschijn.
Onder de paardenkastanje-woudreus liggen nog ontelbaar veel kastanjes onder een dik bed bladeren. Paardenkastanje stimuleert de doorbloeding (de reden dat we het in onze scheerzeep en boszeep verwerken) en daardoor kun je van de kastanjes zelf winterhanden en -voetencrème maken! Als je daar meer over wilt weten, hou dan de blog in de gaten. Dinsdagavond zetten we het recept online.
Tot zover deze update. De winter heeft zo zijn rustige, grijze, ingetogen schoonheid – met de winterstorm van vandaag als flinke uitschieter. Maar de laatste jaren vriest het nauwelijks meer, zoals in die mooie winter van 2017.
Hopelijk voelt het over een maand of wat al aan als lente…
Geef een reactie