Het is al een tijdje hoog tijd voor een Portugese update! Vorige keer nam ik je mee op een rondleiding langs alle mooie bomen en planten die hier groeien. Vandaag laat ik graag zien wat we in de tussentijd aan plantenrijkdom hebben toegevoegd, wat dit jaar floreerde (olijven!), wat we dit eerste jaar allemaal hebben kunnen oogsten én wat hier allemaal nog meer groeit en bloeit.
Weet je nog, Daisy en haar puppies? Roxy was de ideale peettante en de pups groeiden als kool.
De grootste van de drie hondjes mocht bij mijn ouders komen wonen, de andere twee zijn bij ons gebleven en onderdeel geworden van de roedel hier.
Het bleef dit jaar niet alleen bij pups: ook de aanloopkat vond het tijd voor een nestje en sinds de zomer piepen deze twee kopjes dus geregeld boven het dak uit, in de gaten houdend of de voerbak alweer gevuld is.
Nu we hier alle seizoenen één keer hebben meegemaakt, voelt het alsof we het land een beetje hebben leren kennen. Toch is het maar een tipje van de sluier, omdat elk jaar weer alles anders kan zijn. Vorige winter bleek een enorm goed mastjaar voor kurkeiken. De bermen lagen vol met ontkiemende eikels, en ik heb er meer dan honderd geraapt om op te kweken. Dit najaar waren er juist nauwelijks eikels, maar daarentegen weer ontzettend veel medronhos en olijven!
Ik was misschien een beetje al te enthousiast begonnen met het opkweken van boomzaden: niet alleen kurkeiken, ook geraapte amandelen van mijn Wickenburghse boom, kastanjes, argan, walnoten en paardenkastanje. Al die boompjes hebben we in de lente in het bos tussen de acaciastruiken uitgezet, met hulp van logé Malika. Ze zullen het vast niet allemaal redden, maar de acacias voorzien ze van wat voeding, en vooral schaduw, wat afgelopen zomer heel erg nodig was.
Eén van de planten die ik met de verhuizing heb meegenomen is deze rozenstruik. Bijna tien jaar geleden stond ik met de zeep op een seizoensmarkt en mijn marktkraam-buurman stond er met zijn biologisch gekweekte rozenstruikjes. We hebben toen stukken zeep geruild de voor deze rozenstruik met witte, heerlijk geurende rozen. Al die jaren heeft hij in de kleigrond van de bostuin gestaan maar daar had hij het zwaar, omdat er te weinig zon door de bomen viel. Hier lijkt hij gelukkig heel tevreden.
Een andere Wickenburgher die meekwam is deze aloë vera beauty. Marijn van Wickenburgh gaf me een prachtige aloë veraplant van eigen teelt, in ruil voor een Zeepboek, en ik heb hem hier op het onderste terras uitgeplant. Nog dezelfde zomer maakte hij deze mooie bloem!
We hebben enorm geluk met alle oude fruitbomen die hier groeien, want zolang we de oogstmomenten in het oog houden, hebben we als in de schoot geworpen manden vol sinaasappels, citroenen, perziken, pruimen, kroosjes, peren, mandarijnen, nectarines en clementines.
En altijd Roxy in de buurt!
Brandnetel groeit hier alleen in de winter, ’s zomers is het vaak maandenlang droog. En dus oogst en droog ik ’s winters een voorraad om het hele jaar thee te kunnen zetten.
Van al dat zomerfruit hebben we een deel in partjes gedroogd, fruitleer gemaakt, jam en chutney, blokjes ingevroren en kombucha gemaakt. En natuurlijk op het moment zelf ontzettend veel vers fruit gegeten.
Het was voor mij de eerste keer dat ik zulke verse, zuidelijke perziken at. Ze smaken naar kaneel en vanille, echt waar! Misschien is het de soort, misschien omdat ze zongestoofd aan de boom hangen en niet bewaterd zijn en dus vrij geconcentreerd smaken.
Tot mijn verrassing kun je eikels van de steeneik poffen en eten! Ze bevatten bijna geen tannines, in tegenstelling tot de noordelijke eiken, dus je hoeft ze niet van te voren ellenlang te spoelen. Echt een ontdekking, nog lekkerder dan gepofte kastanjes. Ze smaken een beetje naar koffie. Niet zo’n gek idee dus, eikeltjeskoffie.
Eén van Laurens projecten hier was het starten van een veldje met saffraankrokusgoud. In de nazomer heb ik het uit Frankrijk gearriveerde netje bloembollen geplant en nog geen drie weken later popten de paarse bloempjes al uit de grond!
We hebben vanaf dat moment dagelijks geplukt, de oranje meeldraden er binnenshuis met een pincet uit gehaald en ze voorzichtig gedroogd. Vervolgens fermenteren ze nog een maand na in een pot en dán… man-o-man… ruikt de inhoud ineens naar saffraan!
Ook al wat te enthousiast hebben we ontelbaar veel soorten planten uit zaad opgekweekt. Voor de moestuin hadden we oervarianten van wortel, aubergine, tomaatjes en pepers (zelfs een auberginebruine, naar chocolade smakende peper) maar ook tomatillo, schisandra, roze peperboom en moerbei.
Honderd jonge vetiverplanten hebben we op de randen van de terrassen uitgezet. Op termijn worden de planten zo groot dat ze een natuurlijke berm gaan vormen en er zo voor moeten zorgen dat regen bij hevige regenval niet van de terrassen stroomt, maar sneller door de grond opgenomen wordt. Vetiver maakt extreem lange wortels (en die wortels geven de heerlijk rokerige en aardse geur aan etherische vetiverolie!) die de grond gezond maken. Mocht je er meer over willen weten, in dit filmpje kun je zien waar vetiver allemaal toe in staat is!
De Braziliaanse vrucht chuchu (familie van komkommer) groeit hier in overvloed. Schoonvader is overgekomen speciaal om vijf emmers chuchu te verwerken, en nu is de voorraadkast potten vol chuchukimchi (3x woordwaarde) en chuchu op zuur rijker.
Momenteel hangen de mirtestruiken vol prachtige, aromatische bessen. Rechts zie je kardoen.
En het is een enorm goed olijvenjaar geweest. Alle bomen hingen vol olijven. Dat was vorig jaar wel anders. Toen hebben we wel wat kunnen oogsten om in te maken, maar er was niet genoeg voor olie. Dit jaar hebben we ons bijna twee maanden af en aan zoet kunnen houden met het uitkammen van verschillende soorten olijfbomen (de een heeft grote vruchten en is snel rijp, de ander heeft kappertjeskleine olijfjes en rijpt een maand later pas zwart).
We hebben in de afgelopen maanden voor een vol jaar vooruit olijven kunnen inmaken en ook wat olijfolie laten persen bij twee lokale perserijen.
Hiernaast een olijfboom in bloesem, in mei.
We hebben ontzettend leuke buren en we konden de sorteermachine van de buurvrouw gebruiken om alle steeltjes en blaadjes te verwijderen.
Na alle planten- en beestenbaby’s verwachten we nu zelf een kleintje! En al heel binnenkort…
Laurens en ik gaan nu met verlof – we laten vanzelf weer iets van ons horen!
Geef een reactie