Sinds vorige winter is ons team bijna verdubbeld, en daar laten we graag wat meer van zien! In een nieuwe serie blogs maak je elke keer kennis met één van de Werfzepers. Vorige keer gaf Charlotte het stokje over aan Sephora, die onze ‘chef wildpluk’ is (en nog veel meer).
Hoe kwam je bij Werfzeep terecht?
“Ik gebruikte al heel lang Werfzeep, ik vond het een supertof bedrijf. Zelf had ik ook weleens zeep gemaakt. In Portugal was dat, in een buitenkeuken, ja heel onprofessioneel hoor. Gewoon een grote pan en op goed geluk dingen erbij mikken tot het zeep is. Werken met natuurlijke ingrediënten, werken met je handen: dat soort dingen heeft me altijd aangesproken.
In december 2018 stond er een vacature op Instagram, maar ja, ik heb al die social media helemaal niet. Een vriendin belde me om te zeggen dat ze het echt iets voor mij vond en toen heb ik gelijk gereageerd. Helaas was ik toen aan de late kant. Uiteindelijk werd ik dus niet uitgekozen, maar ik had zoiets van, ja doei, zo makkelijk geef ik niet op. Dus ik heb Evelien…min of meer gestalkt, haha. Doordat het Kerstmis was duurde het even, maar in januari kreeg ik uiteindelijk contact en heb ik aangeboden een dag per week als vrijwilliger in het atelier te komen werken.
Ik weet nog goed dat ze zei: “Ik kan je niet beloven dat hier een baan van komt”. Dat maakte me ook niet uit, ik wilde me gewoon graag inzetten voor zo’n tof bedrijf. Het was toen verschrikkelijk druk, dus ik kon meteen mijn handen uit de mouwen steken. Uiteindelijk kwam er een plek vrij en vanaf dat moment hoorde ik echt bij het team.”
Wat doe je precies?
“Dat is moeilijk in één term te vatten. Je zou kunnen zeggen ‘manusje van alles’. Alle dagen dat ik er ben maak ik zeep, maar daarnaast houd ik ook goed in de gaten wat er verder nog moet: bestellingen inpakken, ingrediënten aanvullen enzovoort. Ik overleg vaak met Marie [onze floormanager, red] wat er gedaan moet worden. Dat past ook wel goed bij m’n karakter. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel, zet liever een stapje extra dan dat ik een berg vieze afwas laat staan.
Mijn achtergrond? Pfffffff. Ja, ik heb humanistiek gestudeerd, maar daar doe ik nu echt helemaal niks meer mee. Ik laat me altijd een beetje meevoeren met de stroom van m’n leven. Ik heb wel altijd iets met planten gehad: allebei mijn ouders hebben de tuinbouwschool gedaan en mijn vriend heeft biologische landbouw gestudeerd.
De laatste tijd bemoei ik me meer met de wildpluk, dat vind ik heerlijk. Evelien deed dat altijd zelf, een beetje op gevoel. Maar de laatste jaren zijn we zo hard gegroeid, het was echt nodig om het gestructureerder aan te pakken. Dus ik ben samen met Laurens berekeningen gaan maken: hoeveel drooggewicht hebben we nodig om een jaar lang zeep te kunnen maken, en hoeveel moeten we dan plukken? Dat was superleuk. Net als het plukken zelf, lekker buiten, tussen de planten. Met Evelien door het Wickenburgse bos struinen en delen in haar kennis vond ik ook heel bijzonder. Hier staat een amandelboom, van deze kersenboom pluk ik altijd rond die tijd… Ik heb toen ook zaden meegenomen om te planten in de tuin die mijn vriend en ik onderhouden.
Toen ik begon dacht ik dat ik het liefst zeepmaker zou worden, maar eerlijk gezegd zou ik nu het jammer vinden om de rest los te laten. De spin in het web zijn en alles binnen het bedrijf een beetje in de smiezen hebben, vind ik heel erg leuk. Ik zou daar zeker ook nog wel in willen doorgroeien. Als ik maar wel zeep mag blijven maken!”
Wat is je favoriete Werfzeepje?
“Ah man dat is zo moeilijk te zeggen. Ik denk voor nu Schierzeep. Die mintgeur vind ik gewoon heel lekker, het geeft echt een fris zomergevoel als je je daarmee wast.”
Hoe ziet je leven naast Werfzeep eruit?
“Samen met mijn vriend woon ik in een community, Live To Be. Dat is een project in ontwikkeling, waar jongeren van tussen de 17 en 27 die moeite hebben om ‘in te voegen’ in de maatschappij, kunnen wonen en werken. De afgelopen jaren is er vooral gewerkt aan de opbouw van de gebouwen en de community. Mijn vriend en ik zijn verantwoordelijk voor de biologische tuin, en we wonen er dus ook, samen met de andere projectleden. We eten ook altijd samen enzo. Ja, echt lekker hippie.
Uiteindelijk is mijn grote droom om samen met mijn vriend een eigen stukje land te hebben en daar zoveel mogelijk zelfvoorzienend te leven. In de komende jaren willen we daar concreet naartoe gaan werken. Maar ik wil ook nog heel lang lid blijven van de Werfzeepfamilie, hoor! Ik vind het fijn om mee te waaien met waar het leven me brengt, maar als ik me ergens aan committeer, dan committeer ik me ook. Wat dat betreft ben ik best wel een trouwe hond. Het is gewoon heel fijn om hier te werken, met lieve collega’s enzo. Dat wil ik echt nog een hele tijd doen.”
Tot slot: aan wie draag je het stokje over?
“Aan Anke, want ik vind haar heel grappig en ben benieuwd naar haar interview.”
Geef een reactie